به گزارش عصرسرعت، نسل هزاره (Millennials) که نسبت به نسل Z کمی بزرگ‌تر هستند، نیز میزان پذیرش زیادی در استفاده از هوش مصنوعی دارند. تقریباً ۷۸ درصد از آن‌ها از ابزارهای شخصی هوش مصنوعی در محل کار بهره می‌برند و نقش مهمی در دنیای کاری مبتنی بر هوش مصنوعی ایفا می‌کنند. میزان مهارت آن‌ها در استفاده از این فناوری از نسل‌های قدیمی‌تر بیشتر است و همین موضوع باعث شده در پیشبرد فرایندهای کاری مبتنی بر هوش مصنوعی نقش کلیدی داشته باشند. نسل هزاره بیشتر از هوش مصنوعی برای حل مشکلات، انجام وظایف اداری و حتی تهیه درخواست‌های شغلی استفاده می‌کند که نشان‌دهنده پذیرش گسترده‌تر این فناوری در میان آن‌هاست.
در مقابل، نسل X و نسل Boomers (متولدین قبل از ۱۹۸۰) نرخ پذیرش کندتری دارند. ۷۶ درصد از نسل X و ۷۳ درصد از Boomers در محیط کار از ابزارهای هوش مصنوعی استفاده می‌کنند، اما نسبت به نسل‌های جوان‌تر تمایل کمتری به ادغام این فناوری در فعالیت‌های روزمره خود دارند [2]. این مقاومت تا حدی به دلیل آشنایی کمتر آن‌ها با هوش مصنوعی و نگرانی از تأثیر آن بر امنیت شغلی‌شان است. برای مثال، درصد قابل‌توجهی از این دو نسل اظهار کرده‌اند که هرگز از هوش مصنوعی استفاده نمی‌کنند که نشان‌دهنده شکاف نسلی در پذیرش این فناوری است.
یکی دیگر از عوامل مؤثر بر تفاوت‌های نسلی در پذیرش هوش مصنوعی، نگرش افراد به تأثیر آن بر کار است. نسل‌های جوان‌تر، هوش مصنوعی را ابزاری می‌دانند که می‌تواند کار را جذاب‌تر کند و تعادل میان کار و زندگی را بهبود بخشد، درحالی‌که نسل‌های قدیمی‌تر نسبت به آن تردید بیشتری دارند در یک نظرسنجی مشخص شد که حدود ۶۰ درصد از افراد نسل Z معتقدند که هوش مصنوعی باعث صرفه‌جویی در زمان آن‌ها می‌شود، اما هم‌زمان نگران این هستند که ورود به بازار کار را دشوارتر کند. این اختلاف دیدگاه نشان می‌دهد که پذیرش هوش مصنوعی نیازمند رویکردی متناسب با نیازهای هر نسل است.
با گسترش نقش هوش مصنوعی در محیط‌های کاری، ضروری است که دغدغه‌های تمام نسل‌ها موردتوجه قرار گیرد. توسعه مهارت‌هایی که مکمل هوش مصنوعی باشند، مانند همدلی، تفکر انتقادی و انعطاف‌پذیری، بیش‌ازپیش اهمیت پیدا خواهد کرد [5]. گزارش مکنزی (Mckinsey) بر اهمیت مهارت‌افزایی در عصر هوش مصنوعی تأکید دارد و نشان می‌دهد که کارکنان باید توانایی‌هایی را توسعه دهند که به‌راحتی توسط الگوریتم‌های یادگیری ماشینی قابل‌جایگزینی نباشند. این رویکرد می‌تواند به افزایش بهره‌وری کمک کند، بدون اینکه جایگاه نیروی انسانی در محیط کار تضعیف شود.
آینده کار احتمالاً با نفوذ بیشتر هوش مصنوعی همراه خواهد بود و صنایعی مانند فروش، بازاریابی و توسعه نرم‌افزار بیشترین تأثیر را از این فناوری خواهند پذیرفت. طبق گزارش مجمع جهانی اقتصاد (World Economic Forum)، هوش مصنوعی نه‌تنها مشاغل فعلی را بهبود می‌بخشد، بلکه باعث ایجاد فرصت‌های شغلی جدید، به‌ویژه در حوزه‌های خلاقانه خواهد شد. با ادامه روند پذیرش هوش مصنوعی، درک تأثیر آن بر نسل‌های مختلف برای مدیریت بهتر تغییرات محیط کار ضروری خواهد بود.
ادغام هوش مصنوعی در میان نسل‌های مختلف، هم فرصت‌هایی جدید ایجاد می‌کند و هم چالش‌هایی به همراه دارد. با پذیرش این فناوری و هم‌زمان توسعه مهارت‌های انسانی مکمل، کارکنان می‌توانند از مزایای آن برای بهبود نقش‌های خود استفاده کنند و محیط‌های کاری کارآمدتر و نوآورانه‌تری بسازند. با پیشرفت هوش مصنوعی، ایجاد فرهنگی مبتنی بر همکاری بین‌نسلی و یادگیری مداوم اهمیت ویژه‌ای خواهد داشت تا همه نسل‌ها بتوانند از مزایای آن بهره‌مند شوند. چنین رویکردی کلید استفاده بهینه از توانایی‌های هوش مصنوعی در محیط کار و شکل‌دهی آینده‌ای خواهد بود که در آن، فناوری و استعداد انسانی به‌طور هماهنگ در کنار یکدیگر فعالیت کنند.
