به گزارش عصرسرعت، پیشگامانی که سال‌ها پیش برای قد کشیدن ذوب آهن، این صنعت مادر از جان مایه گذاشتند، هرگاه قدم در خاک آشنای ذوب‌آهن می‌گذارند، سایه درختان کهن، مسیرشان را خنک کرده و بوی سبز طبیعت، آن‌ها را به روزهایی می‌برد که نخستین نهال‌ها را در این خاک کاشتند؛ روزهایی که دشت طبس پذیرای این جنگل دست‌کاشت شد و ذوب‌آهن، به تدریج صنعتی شد که فولاد و عشق را پیوند داد .
آن‌ها نگاه‌شان را به آسمان بلند درختان می‌دوزند و لبخند می‌زنند. اینجا دیگر فقط یک کارخانه نیست، بلکه تکه‌ای از تاریخ است که در دل این سرزمین ریشه کرده. مثل همان درختانی که امروز قامت افراشته‌اند و با هر نسیم، صدای زحمت پیشگامان صنعت فولاد را در گوش زمان زمزمه می‌کنند.
۱۶ هزار و ۵۰۰ هکتار فضای سبز، همچون صدفی که مروارید ذوب‌آهن را در آغوش گرفته، این صنعت را در حصاری از طراوت و زندگی جای داده است. جنگلی دست‌کاشت که با دستان زحمتکش کارگران و مهندسان این کارخانه جان گرفت و امروز نه‌تنها پناهگاهی برای محیط‌زیست، بلکه نمادی از تعهد و آینده‌نگری یک نسل است.
درختانی که روزگاری به دست همین پیشگامان کاشته شدند، امروز با قامت استوارشان، گواهی بر سال‌ها تلاش و دلسوزی‌اند. آن‌ها نه‌فقط هوای پاک به ذوب‌آهن بخشیده‌اند، بلکه روح سبز این صنعت شده‌اند؛ صنعتی که در میان هیاهوی آهن و آتش، به طبیعت نیز احترام گذاشت و بخشی از کویر را به بهشتی سرسبز بدل کرد.
۱۵ اسفند، روز درختکاری، تنها یک روز در تقویم نیست؛ بلکه یادآور میراثی است که پیشگامان بنا نهادند تا امروز، سایه‌سار آن بر سر آیندگان گسترده باشد. میراثی که باید پاس داشت و برای آینده‌ای سبزتر، گسترش داد.
