همچنین صدور مجوزهای بی رویه برای احداث کارخانجات فولادی جدید و تسهیل گر نبودن دولت در بخش صادرات فولاد و معدن از دیگر مشکلات این بخش است که می توان به آن اشاره داشت.
این ها مواردی ست که دکتر ” بهرام شکوری” رئیس کمیسیون معدن و صنایع معدنی اتاق ایران به خبرنگار عصر سرعت گفت.
شرایط فعلی بنگاه های اقتصادی کشور به گونه ایست که این بنگاه ها را با چالش هایی مواجه ساخته است و تضمین تولید در بلند مدت را برای این صنایع را در سایه ای از ابهام قرار داده است.
یکی از این بنگاه های بزرگ اقتصادی در این حوزه مجتمع ذوب آهن اصفهان مادر صنعت فولاد کشور است که همچون دیگر کارخانجات تولید فولاد در کشور با چالش تامین مواد اولیه مواجه است و برای افزایش تولید مجبور به وارد کردن مقداری از ذغال سنگ مصرفی خود از خارج کشور است اما به راستی چرا ذوب آهن ذغال سنگ وارد می کند..؟
در بحث واردات ذغال سنگ به دلیل کمیت و کیفیت ذغال داخلی متاسفانه پاسخگوی نیاز ذوب آهن اصفهان نیست.
هم به لحاظ مقدار تولید این ماده اولیه در کشور و هم به لحاظ کیفیت مناسب مورد تایید ذوب آهن نیست و به ناچار برای فرآیند تولید نیاز به واردات است.
اینکه ما بخواهیم یک محدودیتی ایجاد کنیم برای مصرف کننده ای به نام ذوب آهن اصفهان که بخش عمده ی تولید فولاد در کشور است و تنها تولید کننده ی ریل در غرب آسیاست به نظر در حوزه ی اقتصاد آزاد بی معناست.
مکانیزه و هوشمند سازی معادن هم به افزایش تولید و راندمان کمک می کند هم خطرات جانی را کاهش می دهد و هم هزینه های تولید را کاهش می دهد.
معادن زغال سنگ کشور می توانند با مکانیزه کردن خود علاوه بر تامین نیاز داخل و تولید کننده ای چون ذوب آهن اصفهان مازاد این محصول را به صادرات برسانند که با مجوزهایی که برای صادرات در این بخش صادر شده هم افزایش قیمت زغال را در پی خواهد داشت و هم در خارج از کشور با ایجاد یک بازار محصول مورد نظر را به فروش برسانند.
عمده ی مشکلی که در معادن کشور وجود دارد اکتشاف و بهره برداری به روش سنتی در این معادن به انجام می رسد.
اگر ذوب آهن اصفهان وارد حوزه ی مکانیزه و هوشمند سازی معادن شود ، با آوردن تکنولوژی ، تجهیزات و ماشین آلات می تواند مالکیت این معادن را به دست آورد و هم اینکه با کاهش چشمگیری که در قیمت تمام شده ی محصولات فولادی اتفاق خواهد افتاد بازدهی و میزان تولید را افزایش دهد و به لحاظ اقتصادی هم به صرفه تر خواهد بود . حال که معادن مکانیزه نیستند و در زیرساخت های صنایع بالا دستی فولاد کشور مشکلات عدیده ای وجود دارد نباید مانعی برای تامین زغال سنگ از طریق صادرات برای ذوب آهن اصفهان ایجاد شود.
شرایط معدنی کشور و تامین مواد اولیه ی داخلی به گونه ایست که در همین شرایط فعلی تولید فولاد در کشور یعنی حدود 35 میلیون تُن فولادی که در کشور تولید می شود در حدود ۱۵۰ تا ۱۶۰ میلیون تُن سنگ آهن نیاز دارد و طبق سند طرح جامع فولاد کشور و رسیدن به تولید ۵۵ میلیون تُن فولاد با چالش تامین مواد اولیه مواجه خواهیم بود . در حال حاضر برای همین تولید فعلی هم صنایع فولادی با مشکل کمبود مواد اولیه دست به گریبان هستند و صدور مجوزهای جدید واحدهای تولیدی فولاد در کشور نیز یک مشکل دیگر است که در این صنعت با آن روبه رو هستیم . قطعا در آینده ی نزدیک با این سرانه ی مصرف محصولات فولادی در کشور به حدود ۱۷ میلیون تُن تولید مازاد خواهیم رسید . اگر حمایت و تسهیل گری دولت در صادرات نباشد با این رویه ی قیمت گذاری دستوری و این تفکر و این مدل سیستم مدیریتی که در زنجیره ی تولید فولاد کشور حاکم است و اداره می شود نهایتا تا ۲۵ سال آینده برای تامین نیاز تولید فولاد در کشور مواد اولیه خواهیم داشت.
اگر این اقتصاد دستوری، قیمت گذاری دستوری و مشکلاتی که در صادرات و بورس وجود دارد به همین منوال پیش برود مگر می شود صنعتی کارا و پویا داشت؟
اگر دولت بتواند دخالت خود را در اقتصاد محدود کند و اجازه دهد بنگاه های بزرگ اقتصادی توسط عرضه و تقاضا بازار را پیش ببرند و تامین کننده باشند ، شرایط بهتری حاکم می شود . در این بین دولت می تواند با بخش نامه ها و دستور العمل های درست و به جا و همچنین کاهش فشارها و عوارض سنگینی که برای صادرات محصولات فولادی وجود دارد ، کمک شایانی به تولید داخل ، اشتغال و چشم انداز روشن این صنعت استراتژيک در کشور انجام دهد.
