به گزارش عصرسرعت از روابط عمومی ایمپاسکو ، در ماه آگوست، هیاتی از مقامات ویتنامی که به دنبال پاسخ به این سوال بودند، به استرالیا سفر کردند. در این سفر هجده نماینده مجلس از تاسیسات باتری جدید ساخته شده در محل یک نیروگاه برق که اکنون تخریب شده بازدید کرده و با رهبران محلی برای بحث در مورد رویکرد مدنظر خود دیدار کردند.
پس از تقریبا یک قرن به عنوان تامین کننده مرکزی برق ویکتوریا – حدود ۹۰ درصد از برق منطقه لاتروب و منطقه وسیع‌تر گیپسلند را تامین می‌کند – بیشتر معادن و نیروگاه‌های برق این کشور بین سال‌های ۲۰۲۸ تا ۲۰۳۵ قرار است تعطیل شود، این در حالی است که پیشتر از تعطیلی آنها اجتناب شده بود. با این حال، این منطقه با برنامه‌ریزی برای مزارع خورشیدی، ذخیره باتری و اولین تاسیسات بادی فراساحلی کشور، از افول و بیماری ناامیدی دور مانده است. بیکاری در این منطقه چندان قابل توجه نیست و جمعیت ۳۰۰ هزار نفری آن همزمان با افزایش درآمد خانوارها رو به افزایش است. البته لازم به ذکر است که شرایط ذکر شده باعث افزایش ارزش املاک و مستغلات نیز شده است.
کریس باکینگهام رییس یکی از شرکت‌های مستقر در لاتروب که در سال ۲۰۱۶ برای کمک به مدیریت انتقال انرژی آینده ایجاد شد، معتقد است: در جامعه این اطمینان وجود دارد که ما در آینده روند مساعدی خواهیم داشت و این در صورتی است که مسیر کنونی را به درستی ادامه دهیم.
سهم زغال‌سنگ در تولید برق جهان چه اندازه است؟
زغال‌سنگ که یکی از آلاینده‌ترین سوخت‌های فسیلی است، هنوز یک سوم برق جهان را تولید می‌کند. این امر به ویژه در اقتصادهای نوظهور رایج است که به انرژی سریع، ارزان و قابل اعتماد نیاز دارند و اغلب استدلال می‌کنند که نباید توسعه خود را برای حل مشکلی که از نظر تاریخی ایجاد نکرده‌اند به خطر بیندازند. انرژی‌های تجدیدپذیر گام‌های بزرگی برداشته اما مشکلات در کشورهایی که زیرساخت‌های محدودی دارند عمیق‌تر است و راه‌حل آسانی برای آن وجود ندارد: کشورهای ثروتمند هنوز میلیاردها دلاری را که برای تامین مالی یک دوره انتقال وعده داده بودند تحویل نداده‌اند و آسیب اقتصادی ناشی از بسته شدن معادن و نیروگاه‌های زغال‌سنگ در ایالات متحده، بریتانیا و اساسا اروپا به سختی سایر کشورها را به این مسیر ترغیب می‌کند.
با این حال، فشارها برای کاهش و قطع مصرف زغال‌سنگ در حال افزایش است. همه طرفین توافق پاریس باید یک طرح کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را به سازمان ملل ارائه دهند و بودجه خارجی برای زغال‌سنگ تا حد زیادی قطع شده است. مذاکرات اقلیمی سال ۲۰۲۱ در گلاسکو بسته‌هایی را برای کمک به کشورهای در حال توسعه به منظور سرعت بخشیدن به تعطیلی کارخانه‌های زغال‌سنگ معرفی کرد.
سال گذشته، ویتنام یکی از بزرگترین قراردادهای مالی آب و هوایی جهان را به ارزش ۱۵.۵ میلیارد دلار امضا کرد که برای تشویق به حذف منظم زغال‌سنگ که بخش بزرگی از اقتصاد این کشور را تشکیل می‌دهد، طراحی شده است. طبق جدول زمانی طرح، ویتنام حدود ۲۵ سال فرصت دارد تا این سوخت را بسوزاند و برای نابودی مسالمت آمیز زغال‌سنگ برنامه‌ریزی کند.
ایده حذف تدریجی و عمدی زغال‌سنگ نسبتا جدید است. این امر به همکاری صنعت سوخت فسیلی و سازش فعالان آب و هوایی بستگی دارد. فرصتی برای آموختن از تعطیلی‌های پرهرج و مرج معادن در کشورهای دیگر، زمان‌بندی مناسب استرالیا برای انجام اقدامات اقلیمی است. این کشور هنوز هم به شدت به زغال‌سنگ متکی است – از برخی لحاظ حتی بیشتر از ویتنام – اما گذار لابروت برای جاه‌طلبی‌های جدید انتشار کربن صفر این کشور، امری حیاتی است.
چالش‌های گذار به انرژی‌های سبز چیست؟
اقتصادهای نوظهور پول کمتری برای هزینه کردن و طیف وسیعی از اولویت‌های رقابتی دارند – از جمله رشد، که به قدرت بیشتر بستگی دارد نه کمتر. تانگ دو محقق سیاست‌های آب و هوایی در دانشگاه ملی استرالیا که این سفر مطالعاتی را برای قانون‌گذاران ویتنامی ترتیب داده عنوان کرد: چالش‌های اصلی این مسیر به طور کلی مشابه هستند.
اما نگرانی‌های جامعه از چه بابت است: اگر معادن و نیروگاه‌های زغال‌سنگ تعطیل شوند چه جایگزینی برای آن وجود خواهد داشت؟ این سوالی است که نمی‌توان سال آینده یا حتی پنج سال آینده جایگزین مناسبی برای آن تعیین کرد. اما برنامه‌ریزی کاری است که از سیاست‌گذاران انتظار می‌رود انجام دهند.
درد تحولات اقتصادی گذشته در دره لاتروب همچنان سنگین است. مردم هنوز از هزاران شغل از بین رفته با خصوصی سازی کمیسیون برق دولتی در دهه ۱۹۹۰ صحبت می‌کنند. سه سال پس از آتش سوزی ویرانگر که به مدت شش هفته ادامه داشت و خسارت بیش از ۶۶ میلیون دلاری، معدن و نیروگاه هزل‌وود در سال ۲۰۱۷ تعطیل شد.
حتی پیش از آن تونی ولف شروع به حمایت از تغییر به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر کرده بود. او ۱۵ ساله بود که به عنوان یک کارآموز در هزل‌وود کار خود را آغاز کرد. ۴۴ سال پس از آن در شرکت ای‌جی‌ال کار او به پایان رسید با این حال او معتقد است: من به مدت ۲۹ سال در نیروگاهی کار می‌کردم که با طول عمر ۳۵ سال طراحی شده بود و حتی صحبتی از برنامه‌ریزی برای نیروگاه دیگری به میان نیامده بود.
وندی فارمر که شوهرش در هزل‌وود مشغول به کار بود نیز به همین مساله معتقد است. پس از آتش سوزی او و هم محلی‌هایش از ناکامی دولت و صنعت و همچنین آسیب‌های وارد شده به شهر خود عصبانی بودند. این افراد گروهی راه‌اندازی کردند که ابتدا بر روی مطالبه مسئولیت در مورد آتش سوزی تمرکز داشت و در مدت کوتاهی خواستار بازنگری کامل در اقتصاد منطقه شدند.
او تاکید می‌کند: در حالی که ما خواستار گذار به انرژی‌های سبز بودیم دولت تاکید داشت که ما تا سال ۲۰۴۸ زغال‌سنگ داریم و نیازی به انتقال به انرژی‌های تجدیدپذیر نداریم.
(نمودار منابع تامین انرژی مورد نیاز در تولید برق استرالیا)
یکی از نخستین دغدغه‌های پس از این اقدام حمایت از کارگران بیکار شده هزل‌وود بود که تقریبا مشکل همه آنها با بسته‌های بازنشستگی پیش از موعد و یا استخدام در یک مرکز محلی دیگر و یا ادامه ایفای نقش در تعطیلی کامل معدن مرتفع شد.
همچنین برای تعداد زیادی از پروژه‌های محلی، از جمله مرکز هنرهای نمایشی جدید و مرکز آبزیان سرمایه‌گذاری‌های جدیدی در نظر گرفته شد که در نهایت نشان دهنده تحولات اقتصادی بود و نگرش جامعه را نسبت به آژانس تغییر داد.
اقدامات حزب کارگر استرالیا برای انتقال به انرژی‌های پاک
هنگامی که حزب کارگر استرالیا در سال ۲۰۲۲ اولین اکثریت خود را در ۹ سال گذشته به دست آورد، تصمیم گرفت تا انکار ریشه‌دار دولت قبلی را در مورد تغییرات آب و هوایی معکوس و روابط ضعیف شده خود را با آسیای جنوب شرقی تقویت کند. انتقال انرژی پاک اکنون به عنوان «اولویت فوری» کمک ۱.۲۴ میلیارد دلاری برای توسعه منطقه‌ای استرالیا ذکر شده است. این کشور همچنین ۱۰۵ میلیون دلار برای حمایت از رشد اقتصادی پایدار در ویتنام متعهد شده است.
دولت همچنین از تور هیات ویتنامی حمایت کرد و اساسا سیاست‌های اقلیمی استرالیا اگرچه به دور از پیشرفت است اما همچنان در این امر نسبت به همسایگان منطقه‌ای خود پیشتاز است.
تانگ در این باره عنوان کرد: تقاضای زیادی برای یادگیری از تجربه‌های استرالیا وجود دارد و حضور ویتنامی‌ها در کشور ما نیز به منظور یادگیری از جنبه‌های عملی، ابزارهای سیاست‌گذاری و فناوری در این فرآیند بوده است.
(نمودار منابع تامین انرژی مورد نیاز در تولید برق ویتنام)
دولت می‌گوید زغال‌سنگ بزرگترین منبع برق ویتنام و استفاده از این ماده معدنی به رشد خود ادامه می‌دهد. حداقل شش کارخانه قرار است تا پایان دهه جاری به صورت آنلاین راه‌اندازی شوند چرا که طبقه متوسط در حال بزرگتر شدن است و شرکت‌ها کارخانه‌هایی را راه‌اندازی می‌کنند.
ویتنام چه اقداماتی انجام داده است؟
جان راکهولد، رییس کارگروه انرژی در مجمع تجاری ویتنام در این باره عنوان کرد: این بدان معناست که هنوز زود است که به حذف نیروگاه‌های زغال‌سنگ یا برنامه‌ریزی برای حدود ۲۰۰ هزار شغل در معرض خطر فکر کنیم. در عین حال، این کشور انتشار کربن صفر ۲۰۵۰ را تعیین کرده است. این کشور در حال حاضر به پناهگاهی برای تولیدکنندگان پنل‌های خورشیدی تبدیل شده است که مشتاق به اجتناب از تعرفه‌های ایالات متحده بر تجهیزات چینی هستند.
راکهولد عنوان کرد: سیاست دولت این است که صنایع تجدیدپذیر خود را راه‌اندازی کنیم اگرچه ممکن است نیاز باشد سرعت خود را کاهش دهیم و بار دیگر همه چیز را از نو بسازیم.
این نوع برنامه‌ریزی بلندمدت، رادیکال‌ترین ایده نیست اما تا همین اواخر، صنعت زغال‌سنگ – و متحدان قدرتمند آن – با موفقیت استدلال می‌کردند که نیازی به چنین اقدامی نیست در حالی که تغییرات اقلیمی بیش از حد و علل آن نامشخص است. تعهدات خالص صفر، با جدول زمانی و معیارهای موقتی، نگاه طولانی‌تری را موجب می‌شود. آنها همچنین می‌توانند به تغییر روایت از مشاغل ناپدید شده به سمت نقش‌های جدید در حال ایجاد کمک کنند، همانطور که جو بایدن رییس جمهوری آمریکا در ترویج قانون کاهش تورم، یک لایحه محرک که میلیاردها دلار برای فناوری‌های سبز سرمایه‌گذاری می‌کند، انجام داد.
فارمر که سال‌ها در این زمینه فعالیت داشته معتقد است تعطیلی یک معدن و نیروگاه به این شکل نیست که بدون ارائه یک راه‌حل یک نیروگاه یا معدن را تعطیل کرد. در حال حاضر این بدان معناست که اجازه دهید آتش زغال‌سنگ طولانی‌تر از آنچه بازار – یا سیاره زمین – واقعا می‌تواند تحمل کند، بسوزد. استرالیا به جای آن که تعطیلی عجولانه دیگری را تحمل کند، توافق‌هایی را برای باز نگه داشتن نیروگاه‌های باقی مانده در گیپسلند منعقد کرده است.
ویتنام قصد دارد با روش‌های به اصطلاح زغال‌سنگ پاک آزمایش کند که انتشار کربن را به طور جزیی کاهش می‌دهد. در میان دیگر مبادلات، این نوع سیاست‌ها می‌تواند بازار انرژی پاک را مخدوش و سرمایه‌گذاری را درست در زمانی که بیشتر مورد نیاز است، منصرف کنند. در ازای آن جوامع فرصتی برای زنده ماندن از تحولات، شاید حتی برای رشد پیدا می‌کنند.
