به گزارش عصرسرعت، این هفته در رصدخانه استراتژیک و آینده‌پژوهی، در راستای تحلیل‌های حوزه کسب‌وکارها به بررسی شرایط جدید حاکم بر کار می‌پردازیم. اصطلاحی به نام میز کار داغ در دنیا رواج پیدا کرده است. برای تشریح این مفهوم با ما باشید:
پس از همه‌گیری کووید، کارفرمایان به‌دنبال راه‌هایی برای تغییر شرایط کاری خود بودند، تا بتوانند محیط‌های کاری بهتری ایجاد کنند. آن‌ها تصمیم گرفتند در راستای پویایی هرچه بیشتر با فضاهای اداری سنتی خداحافظی کنند و به فضاهای کاری انعطاف‌پذیرتری روی بیاورند.
الزاماً همیشه نیاز نیست همه کارکنان در محل کار حضور باشند یا ساعات ورود و خروج الزامی ثبت شود. وقتی کارمندی وظایف خود را می‌داند و به آن‌ها اشراف دارد، چرا نتواند آن‌ها را در خانه انجام دهد؟ این نگرش بود که بازار کار ترکیبی را بیش‌ازپیش داغ کرد. بااین‌حال دورکاری به روندی 100 درصدی و مداوم برای کارمندان تبدیل نشد، ولی یک مفهوم به نام میز کار داغ (hot-desking) معروف‌تر شد. این روش که از دهه 1990 میلادی طرفداران خود را پیدا کرده بود، یک سیستم برای فضای کاری سازمانی است که در آن میزها توسط افراد مختلف در زمان‌های مختلف و به‌صورت موقت استفاده می‌شوند. به‌طور معمول، هدف به حداکثر رساندن کارایی فضاست. میز کارهای داغ را می‌توان در دفاتر خصوصی و یا فضاهای کار اشتراکی اجرا کرد. انعطاف‌پذیری مرتبط با میز کار داغ اغلب با افزایش نوآوری کارکنان مرتبط است، در حالی که از جنبه اجتماعی به‌عنوان راهی برای تشویق همکاری بین‌رشته‌ای در نظر گرفته می‌شود.
