به گزارش عصرسرعت، محمدیاسر طیب‌نیا درادامه افزود اردیبهشت‌ماه امسال به رکوردهای دست‌نیافتنی در صنعت فولاد رسیدیم و ۸۰۰ هزار تن فولاد تولید کردیم، در حالی که در مردادماه فقط ۳۶۲ هزار تن تولید داشتیم و این یعنی در طول ۲ ماه بیش از ۷۰۰ هزار تن کاهش تولید داشته‌ایم؛ به عبارت دیگر حدود ۳۰۰ تا ۳۵۰ میلیون دلار ارزآوری کمتر.
برای مقایسه نحوه سیاست‌گذاری و نحوه برخورد با چالش‌ها، بد نیست سیاست‌گذاری داخلی را با سیاست‌گذاری سایر کشورها در این حوزه مقایسه کنیم. در یک پژوهش، سهم هزینه حامل‌های انرژی در شرکت‌های فولاد مبارکه و فولاد خوزستان حدود ۷ درصد اعلام شد که اختلاف معناداری با سایر کشورها دارد.
این در حالی است که اعلام شده بود مرز این سهم باید از ۷ درصد به ۱۸ درصد افزایش پیدا کند که معادل ۲۰۰ درصد افزایش قیمت حامل‌های انرژی است و این یعنی رساندن این دو شرکت به مرز خستگی.
حال باید دید سایر کشورها مثل چین، ژاپن و هند چگونه با چالش‌های حوزه صنعت فولاد برخورد و سیاست‌گذاری می‌کنند. دولت کشور چین به صراحت اعلام کرده که برای حفظ تولید فولاد قوانین و بخش‌نامه‌ها را چه داخلی و چه بین‌المللی، نقض خواهد کرد و با اعطای کمک‌های بلاعوض و تسهیلات با نرخ بهره پایین به فولادسازهایی که متضرر می‌شوند، جلوی کاهش تولید را خواهد گرفت. این کشور تاکنون با نگاه حمایت و تقویت صنعت استراتژیک فولاد خود، ۸۰۰ میلیارد دلار تسهیلات جاری و معوق در اختیار فولادسازان قرار داده است.
