رضا شریفی، مدیرعامل شرکت فولاد اقلید پارس، درباره تاریخچه و مهم‌ترین برنامه‌ها و پروژه‌های در دست اجرای این شرکت اظهار کرد: شرکت فولاد اقلید پارس در بهمن ماه سال ۱۴۰۰ تاسیس شد و در فروردین ۱۴۰۱ جواز تاسیس آهن اسفنجی با ظرفیت یک میلیون و ۲۰۰ هزار تن به روش احیای مستقیم در شهرستان اقلید صادر شد.
او افزود: این شرکت با سرمایه گذاری ۵۱ درصدی شرکت توسعه معادن و فلزات، ۳۰ درصدی چادرملو و ۱۹ درصدی ایریتک تاسیس شد و سرمایه اولیه آن ۱۰۰ میلیارد تومان بود که با پیش‌بینی پروژه بنا بر ۶۰۰۰ میلیارد تومان در طی سه سال به بهره‌برداری خواهد رسید.
مدیرعامل شرکت فولاد اقلید پارس ادامه داد: با توجه به مباحث مختلف از جمله افق فولاد تا ۱۴۰۴ شرکت توسعه معادن و فلزات تولید ۵میلیون تن آهن اسفنجی را متقبل شده است که یک میلیون و ۲۰۰ هزار تن آن توسط شرکت ما به ثمر خواهد رسید. زمینی به وسعت ۱۰۰ هکتار در شهر اقلید را از منابع طبیعی تحویل گرفتیم. عملیات دیوارکشی و برق‌رسانی و جاده‌سازی به پایان رسیده است. تاکنون حدود ۸۰۰ میلیارد تومان هزینه شده است و پیشرفت ۹ درصدی در کل مجتمع داشته‌ایم. با برنامه‌ریزی شرکت پیمانکار ما ایریتک، از بزرگ‌ترین پیمانکاران احیا کشور، در بهار ۱۴۰۴ به بهره برداری و ظرفیت اسمی خواهیم رسید.
شریفی با اشاره به موقیت جغرافیایی شهرستان اقلید توضیح داد: شهرستان اقلید به دلیل موقعیتی که دارد در چهار استان با فاصله یکسان قرار دارد. اقلید با استان یزد، فارس، کهگیلویه و اصفهان فاصله ۲ تا ۲.۵ ساعت فاصله دارد. همچنین اقلید در مجاورت دو راه اصلی کشور یعنی آزاد راه اصفهان – شیراز و آزادراه مشهد – شیراز قرار دارد و با ریل سراسری کشور فاصله 6 کیلومتری دارد.
او ادامه داد: در خصوص گاز هم ایستگاه تحلیل فشار خط ۵۶ اینچ ایران و ترکمنستان در مجاورت خط ما قرار دارد. با کمکی که مسئولان استانی انجام دادند تمام مجوزهای مربوطه زیست محیطی، آب، برق و گاز صادر شده است.
مدیرعامل فولاد اقلید پارس عنوان کرد: از اولویت های پروژه ما مصرف پساب است. ما اولین پروژه فولادی کشور هستیم که پایه کارمان پساب است. ما حتی یک لیتر از آب‌های شرب و زیرزمینی شهر اقلید استفاده نخواهیم کرد. در حال حاضر در شهر اقلید تصفیه‌خانه فاضلابی وجود دارد که همین الان ۱۰۰ لیتر تولید می‌کند که به دلیل گران‌بودنش مشتری ندارد. با توافقی که با آبفای استان و شهرستان داشتیم ۷۰ لیتر این آب را خریداری کردیم و تا چند ماه آینده جهت کارهای زیربنایی استفاده خواهیم کرد.
او ادامه داد: اولویت بعدی این پروژه دوستدار محیط‌زیست بودن است. از جدیدترین تکنولوژی‌های محیط زیستی در این پروژه استفاده شده است. به طوری که کمترین آلایندگی را خواهد داشت. ما طرحی را از طرف شرکت دانش‌بنیان با یک توافق‌نامه‌ای انجام دادیم که تمام آلاینده‌های محیطی را به سرمایه‌گذاری تبدیل می‌کند. ما آلاینده ها را توسط این طرح مجددا در چرخه قرار می‌دهیم و به شمش فولادی تبدیل می‌کنیم.
شریفی اضافه کرد: این طرح ۳۰۰ نفر اشتغال مستقیم خواهد داشت و ۶۰۰۰ نفر اشتغال غیر مستقیم. ۸۵ درصد این طرح کاملا بومی است و در کشور ساخته شده است و ۱۵ درصد دیگر ابزار دقیق است که با چند شرکت دانش‌بنیان توافق کردیم که آن را هم داخلی کنیم تا یک پروژه بومی‌سازی و داخلی‌سازی شده باشد. با توجه به وضعیت تولید آهن اسفنجی امیدواریم بعد از بهره برداری بحث صادرات را پیگیری کنیم. به دلیل جذابیت‌هایی که آهن اسفنجی برای بازارهای آسیا و بازارهای دور دارد در حال بازاریابی هستیم و به موفقیت‌های خوبی رسیدیم.
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره اصلی‌ترین چالش‌های تولید و صادرات محصولات فولادی گفت: اصلی‌ترین چالش ما در صنعت کشور انرژی پایدار است. در حال حاضر بستر وجود دارد ولی این نگرانی وجود دارد که در زمان افتتاح و بهره‌برداری با چالش‌هایی مواجه شویم. ولی اقداماتی کردیم که این چالش‌ها کمتر بشود. خواهش ما از صنعتگران و دولتمردان این است که موضوع انرژی پایدار را در صنعت کشور مرتفع کنند. یکی از چالش‌های ما قطعا برق خواهد بود.
مدیرعامل فولاد اقلید پارس تصریح کرد: دولت آقای رییسی ۴۸ پروژه پیشران تعریف کرده که ما جزو آن پروژه‌ها هستیم و بر چالش‌های پیش روی ما مدام نظارت می‌شود. طرح‌های مشابه ما روزی ۴ میلیارد تومان سود خالص شان را از دست دادند. این بحث انرژی باید یک برنامه‌ریزی درست شود. دولت سعی کرده چالش‌ها را حل کند، اما الان یک بحث اصلی ورود تجهیزات خارجی است که با قوانین فعلی دچار مشکل شدیم. این مشکل در زمینه نوع ثبت سفارش و تخصیص ارز وجود دارد.
شریفی درباره شرایط سخت ورود تکنولوژی مورد نیاز تولیدات معدنی و فولادی گفت: عملا دست و پای ما بسته شده است ولی در حال حل آن هستیم. بحث دیگر قانون ساخت داخل است. ما یک تکنولوژی را در سال‌های قبل وارد کشور کردیم ولی بخشی را نتوانستیم وارد کنیم. الان برای آن بخشی که نتوانستیم وارد کنیم نیاز به مجوز داریم. افرادی هستند که ادعا می‌کنند که می‌توانیم در داخل بسازیم ولی عملا کارشناسان می‌گویند که این توان وجود ندارد و از آن طرف قانون اجازه ورود این نیازها را نمی‌دهد و این باعث می شود که کار ما قفل شود. اگر تولید داخلی است باید ظرفیت آن وجود داشته باشد. آن چه که توان آن وجود ندارد نباید به تولید داخل اصرار کرد. طرح هایی مثل ما نمی‌توانند این ریسک را انجام دهند که چند سال صبر کنند.
