به گزارش عصرسرعت ، برگزاری همایش توسعه متوازن و پایدار صنعت آهن و فولاد ایران در هفته گذشته در شهر اصفهان، علاوه بر ایجاد بستری برای همفکری، هماندیشی و همافزایی کارشناسان این حوزه، فرصتی برای ارتقای جایگاه اصفهان بهعنوان پایتخت فولاد کشور فراهم کرد و با توجه به اینکه بزرگترین کارخانههای فولادی کشور و متخصصترین سرمایههای انسانی این عرصه در استان اصفهان مشغول کارند، بایسته و شایسته است که همکاری شرکتهای فولادی، اتاق بازرگانی و مدیریت استان و شهرداری اصفهان، این شهر را به مرکز برگزاری همایشهای ملی و بینالمللی مرتبط با صنعت فولاد تبدیل کند.
اصفهان از دیرباز مرکز شکلگیری مشاغل صنعتی و حضور کارشناسان و متخصصان صنوف مختلف بوده و جامعه صنعتی این شهر در حوزههای مختلف همواره زمینه تحولآفرینی در کشور را فراهم کردهاند. وجود نیروی انسانی متبحر و متخصص و توانمند، ازجمله ضروریات شکلگیری صنایعی همچون فولاد در این شهر محسوب میشود و راهاندازی نخستین کارخانه ذوبآهن در ایران نیز در این شهر رقم خورده است.
در وضعیت کنونی، صنعت فولاد کشور بهطور مستقیم سهمی 4.5 درصدی از تولید ناخالص ملی GDP را دارد و بیش از یکمیلیون و 200 هزار نفر بهطور مستقیم در این عرصه اشتغال دارند. استان اصفهان با تولید 40 درصد از کل تولید فولاد کشور و با حضور کارخانهها و گروههای صنعتی نظیر فولاد مبارکه ، ذوبآهن اصفهان، صنایع دفاع، پالایشگاه و بسیاری از شهرکهای صنعتی و علمی و تحقیقاتی، این خطه از کشور را به منطقهای استراتژیک، صنعتساز و پیشران در عرصه اقتصاد مبدل کرده است. افزون بر این، اغراق نیست اگر بگوییم تمامی واحدهای صنعت فولاد کشور بهطور مستقیم و غیرمستقیم بهواسطه دانش و مهارت نیروی انسانی باتجربه و متخصص و تربیتیافته این استان به تولید و شکوفایی رسیدهاند.
ظرفیتها و توانمندیهای فنی، تجهیزاتی، انسانی و تکنولوژی موجود در صنعت فولاد اصفهان، بستر مناسبی برای تبدیل این کلانشهر به مرکز تجمعات و تبادلات فولاد کشور ایجاد میکند و بدون تردید، ارتقای جایگاه ایران در منطقه، توسعه فعالیتهای صنعتی، همافزایی و همکاری شرکتهای فولادی و معدنی با یکدیگر و در نهایت رشد پایدار صنعت فولاد در سایه ایجاد این مرکز محقق میشود.
درحالیکه ایران اسلامی با تولید بیش از ۳۰ میلیون تن تولید فولاد بزرگترین تولیدکننده فولاد در خاورمیانه به شمار میآید، این صنعت همواره با چالشهایی در تدوین استراتژی صنعتی دستوپنجه نرم میکند و همین مسئله مخاطرات زیادی را در حوزه برنامهریزی برای زنجیره تأمین و ارزشآفرینی، سرمایهگذاری و تأمین امنیت اقتصادی صنایع فولادی به وجود آورده است. علاوه بر این، چالشهای تأمین مواد اولیه، ناترازی در تأمین انرژی برق و گاز، چالشهای حملونقل، عوارض و مالیات و… نیاز به آیندهپژوهی، اعمال تغییرات در راهبردها، برنامهها و سیاستهای اجرایی را دوچندان کرده است.