تشکیل سپاه در ابتدای انقلاب یک پدیدۀ منحصر به فرد در بین انقلاب‌های بزرگ تاریخ بود. در انقلاب‌های بزرگی مثل انقلاب فرانسه، انقلاب شوروی بلشویکی، گروه‌هایی پیدا شدند در اوایل انقلاب و به‌عنوان طرفداری از انقلاب سربلند کردند، اقداماتی کردند لکن سپاه مطلقاً قابل مقایسۀ با آن گروه‌ها و آن جمعیت‌ها نبود. آنها ویرانگر بودند، خودسر بودند، بی‌انضباط بودند، بدون پایبندی به مبانی و اصول بودند. سپاه نه، سپاه از اول، از اول تشکیل، زیر نظر مرکزیت انقلاب تشکیل شد.
در همه جای کشور حضور داشت اما مرکزیت به معنای واقعی کلمه فرماندهی میکرد. از اول تشکیل سپاه افراد سپاه و عناصر سپاه برخوردار بودند از ارزشهای دین و انقلاب مثل ایثار، مثل فداکاری، مثل حضور جهادی دائمی، شبانه‌روزی، مثل اطاعت و تسلیم در مقابل امام بزرگوار، مطلقاً غیر از این دیده نشد ما از اول ناظر و حاضر بودیم.
در طول تاریخ کشور تا آنجایی که بنده اطلاع دارم نمی‌شناسیم هیچ مجموعه‌ی نظامی را که تا این حد برخوردار باشند از سلامت معنوی و اخلاقی و سیاسی.
سپاه، این پدیده‌ی بی‌نظیر استثنایی متوقف نشد؛ یعنی اینجور نبود که یک حرکتی را شروع کنند یک رشدی بکنند بعد متوقف بشوند نه، این تا امروز ادامه پیدا کرده به طوری که ما با گذشت حدود چهار دهه یک کانون عظیم و کاملاً مجهز دفاعی و نظامی را داریم، بزرگترین سازمان ضدّ تروریستی دنیا را داریم. امروز سپاه بزرگترین سازمان ضدّ تروریستی در همه‌ی دنیاست. یک سازمان مجهّز نظامی است. یک سازمان کارآمد و مستقلی است که کارهایی میتواند انجام دهد که خیلی از ارتشهای بزرگ دنیا نمیتوانند انجام دهند.
