اقتصاد هنر؛ هنر در این سرزمین نمی‌خشکد اما آیا نفت همیشگی است؟!

عصر سرعت:

در عصری که دنیا به سوی انرژی های پاک قدم برمی دارد و دولتهای بزرگ استعماری می کوشند تا همچون زالو ممالک دیگر را ببلعند بیش از هر زمان دیگر نیاز به اتاق‌های فکر و تجاری کردن توانایی‌های مردم سرزمین اسلامی را می‌طلبد. از این رو یکی از پردرآمدترین شاخه‌های عصر امروز اقتصاد هنر و تجاری کردن هنر است که لازمه آن نه حراجی‌های فعلی بلکه ارزآوری به کشور است با عنایت به تحریم‌های ظالمانه بین‌الملل علیه کشورمان و همچنین غنی بودن هنر ایران بر آن شدیم که چند جمله‌ای در این رابطه با شما مخاطب عزیز دردو دل نماییم.

حتماً شنیده اید که فلان اثر در فلان حراجی کشور به مبلغ چند میلیارد تومان بفروش رفته و حتماً پیش خود فکر نموده اید چه پول آسانی، در حالیکه هنرمندان ما از اعتبار جهانی برخوردار هستند و این اعداد حتی 1% از مبالغ واقعی این آثار نیست اما چون نقل انتقال مالی در گرو تحریم‌ها می‌باشد آنها به اجبار و برای تأمین عطش علاقه مندان و رفع نیازهای امروز خود این آثار را به دلالان و مجموعه داران می‌فروشند و آنها پس از دور زدن تحریم‌ها به چندین برابر قیمت این آثار را در کشورهای خارجی بفروش می‌رسانند.

حال آنکه با کمی کمک می‌توان این آثار را نزدیک‌تر به قیمت واقعی بفروش برسانند. باور این امر کمی دشوار است که کشورهای اروپایی با گسترش بستر این اقتصاد سالانه بیشتر از نفت ما از این بخش درآمدزایی می‌نمایند و کشوری مانند فرانسه حجم درآمد ناخالص آن از توریست هنری و برپایی نمایشگاه‌های هنری و موزه‌ها بالغ بر 3 برابر درآمد نفت کشور ما در حالت غیر تحریم است (منبع گزارش سالانه 2019 وزارت دارایی) این امکان همواره برای عده‌ای فرصت فراهم نموده کمتر از یک درصد این فرصت را در داخل و خارج استفاده نمایند، حال آنکه 99% باقیمانده نیاز به دخالت بخش خصوصی و کمک‌های بخش دولتی را می‌طلبد.

در حال حاضر بخش خصوصی با روی کار آمدن دولت جدید و اطمینان از عملکرد دولت در جهت حمایت واقعی سرمایه گذاران خارجی و نه شعارهای دولت قبلی به سرمایه گذاری در این بخش پرداخته و سعی نموده است با احداث حراج‌های خارج از کشور در قلب اروپا و حل نقل و انتقالات ارزی علاوه بر کمک به هنرمندان داخلی و معرفی چهره‌های جدید در اروپا و آمریکا به صنایع دستی به طور جد با نگاه جدیدی وارد گردیده است تا بتواند صنایع مادری همچون فرش‌های ایرانی که سال‌ها با سیاست‌های غلط دولتمردان صادرات آن به خاطره تبدیل گشته دوباره احیا گردد خوشبختانه طرح موجود که توسط کمپانی ایرانی دیریانچی در اقصی نقاط جهان اجرا می‌گردد به خاطر استفاده از اندیشمندان بین المللي و فروش آثار هنرمندان خارجی بستر مناسبی نیز براي انتقال دانش هنرمندان معاصر جهانی با هنرمندان داخلی فراهم می‌نماید و حتی اساتید ایرانی می‌توانند به انتقال دانش خود از طریق آموزش مجازی به کلیه علاقه‌مندان خارجی پرداخته و تمام این موارد ارز آوری کشور را به جایی خواهد برد که نیاز کشور را به صادرات نفت و صنایع وابسته کم کرده و کم کم با شروع صده شمسی جدید با اجرای اقتصاد هنر موانع موجود را کم و کمرنگ نمود .

اقتصاد هنر در جامعه امروز از شعار خارج گردیده و کشورها به سمت رونمایی از طرح‌ها و پروژه‌هایی می‌نمایند که علاوه بر تشویق جوانان و هنرمندان به این بازار پردرآمد بتوانند چرخ‌های اقتصاد خود را به راحتی بچرخانند حال آنکه هنوز در کشور ما سرمایه‌های ملی تحت عنوان حراجی‌های مختلف به يغما رفته و مضافاً اینکه نه تنها اشتغال زایی ننموده دولت و مردم  نیز از این موارد سودی نمی‌برند.

اقتصاد هنر یک مقاله نیست بلکه جایگزین نفت است فرصت طلایی فردایی بهتر برای نسلی است که با هزار مشکل دست به گریبان خواهند بود.

اقتصاد هنر امیدوار است پهلوانی از دل دولت آقای رئیسی بیرون آمده و با کمک‌های دولتی و بخش خصوصی به جنگ امروزی  رود که در آن یک شیشه آب از یک شیشه بنزین گران‌تر است، حال آنکه هنر در این سرزمین نمیخشکد اما آیا نفت همیشگی است ؟!

حامد ذوالفقاری