دست اندازهادر معدنکاری

محمدمهدی کربلایی /کارشناس نوآوری و شتابدهی ایمینو- همان‌طور که می‌‌دانیم منظور از منابع انسانی، افراد یک سازمان هستند که کار می‌کنند و سازمان را به فعالیت می‌‌اندازند. در صنعت، این افراد به طبقات مختلفی تقسیم می‌‌شوند که با توجه به دانش و فعالیت مشخص‌‌شده، الگوی درآمدی خاص خود را دریافت می‌کنند.

در دنیای امروز که همواره تکنولوژی در حال پیشرفت است افراد یک سازمان باید در راستای پیشرفت تکنولوژی، دانش و توان خود را به‌‌روز نگاه‌‌ دارند تا بتوانند بهره‌‌وری مناسبی را برای سازمان به ثمر رسانند.

به‌‌روز بودن افراد یک سازمان علاوه بر تلاش فردی باید توسط سازمان نیز به‌‌صورت نگاهی کلی و آینده‌‌نگرانه موردتوجه قرار گیرد و در قبال آن سرمایه‌گذاری کند. در بحث منابع انسانی در صنعت کشور که صنعتی نیرو محور است نه تکنولوژی محور باید درگذشته به مدیریت منابع انسانی توجه ویژه‌‌ای می‌‌شد اما شرایط حاکم بر صنایع شرایط را برای توجه به این قسمت از کار معطوف نکرده است.

باگذشت زمان و ورود تکنولوژی به صنایع و مشاهده تاثیر مثبت آن بر راندمان و سوددهی صنعت، سازمان ناچار به استفاده از این تکنولوژی‌‌ها می‌‌شد اما نیروی متخصص برای پیاده‌سازی آن را در خدمت نداشته و باید هزینه‌‌های متعددی را متقبل می‌‌شد تا بتواند از این تکنولوژی استفاده کند.

اما در عصر حاضر که دسترسی به علم، دانش و تکنولوژی‌های جدید آسان‌‌تر شده است، باید هر سازمان نیروهایی را از بدو ورود به صنعت تربیت کند تا بتواند در ادامه به‌‌درستی از دانش و شناخت آنها نسبت به تکنولوژی استفاده کند. به‌‌عنوان مثال در صنعت سنگ‌‌آهن، کشور ظرفیت بالایی برای انجام فعالیت‌‌های معدنی و در ادامه توسعه و افزایش حاشیه سود از منابع استخراجی سنگ‌‌آهن را دارد که به میزان کمی نیز این پروسه در حال انجام است اما ضعف اصلی در این زمینه نیروی ماهر، شناخت تکنولوژی و سرمایه‌گذاری هوشمند است که تا رفع این موانع نمی‌توان به آرمان‌‌های طلایی در صنعت سنگ‌‌آهن دست‌‌ یافت.

همچنین اتصال صنایع به یکدیگر و تلاش برای ایجاد چرخه‌‌ای برای رفع نیاز یکدیگر بر پایه تکنولوژی و شفافیت می‌تواند عمده مشکلات صنایع را رفع کند.